zaburczeć

zaburczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIa, zaburczećczę, zaburczećczy, zaburczećczał, zaburczećczeli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o brzuchu (żołądku, jelitach itp.): wydać charakterystyczny odgłos spowodowany zwykle głodem, problemami z trawieniem itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zaburczało komuś w brzuchu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'powiedzieć coś w sposób burkliwy, nieprzyjemny; odezwać się ze złością': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zaburczał coś niewyraźnie. {{/stl_10}}